Hoe gaat het op de cursus?

Eén van de dingen die ik graag wilde doen vorig jaar was een naaicursus. Dat kwam er toen niet van, maar nu wel! Na de basisschool (handwerklessen in de jaren 70: breien, borduren en zagen) heb ik nooit meer les in iets handvaardigs gehad. 

Ik leer elke keer als ik een nieuw werkstuk maak. Dat gaat vaak met vallen en opstaan en hier en daar meedenk-power van mijn moeder (naaikampioen en tot mijn 15e degene die al mijn kleding maakte). Ik wilde altijd wel meer écht leren, maar wist niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken.

En nu is het moment aangebroken: ik ben begonnen met naailes! Ik mocht starten in het gevorderde groepje, en ga één keer per week 2 uur aan de slag in het naaiatelier van Atelier voor jou. De opzet van de gevorderde groep is dat ieder maakt wat zij wil (het zijn allemaal dames... natuurlijk!), met hulp waar nodig.

Ik heb al een tijdje het boek in huis van Lisa Lam, waarin allerlei tassen staan. Het meest ingewikkelde patroon, waar ik wel nieuwsgierig naar was maar waar ik alleen niet aan durfde te beginnen, is de beautycase. En dus maak in de eerste lessen van de cursus... de beautycase!

Ik gebruik een stukje meubelstof dat ik ooit op de markt in de Provence kocht. En verder bleek er een grote hoeveelheid aan verstevigingsmateriaal in te gaan, en twee lange ritsen. Het katoentje voor de binnenzijde had ik ook nog liggen - geen nieuwe stofjes dit jaar is nog steeds het streven. Wat ik nog nooit in mijn leven had gemaakt, was 'iets' met piping. En laat in dit ding nu een randje piping horen! Om dat te maken sneed ik een rand stof van een oud gordijn. Ook hier geen nieuw stofje!

Inmiddels ben ik twee lessen geweest, en  begint er iets te ontstaan dat een beautycase zou kunnen worden. Kijk maar:

Maar nog leuker dan deze beautycase (ik heb er maar vertrouwen in dat het goed komt) is dat ik na al die jaren eindelijk de stap gezet heb en elke week naar naailes ga!

Fijne dag,

Anita